Acetylocholina

Co to jest? / Definicja

Acetylocholina jest jednym z najważniejszych neuroprzekaźników zarówno u ludzi, jak iu wielu innych organizmów. W rzeczywistości acetylocholina występuje już w pierwotniakach i jest uważana za bardzo starą substancję pod względem ewolucji. Jednocześnie jest to najdłużej znany neuroprzekaźnik (po raz pierwszy udowodniono go eksperymentalnie w 1921 r.), Co jest jednym z powodów, dla których do dziś jest bardzo intensywnie badany.

Acetylocholina (w skrócie O) chemicznie należy do grupy aminy biogeniczne i gra w obu centralny jak również w peryferyjny tak dobrze jak autonomiczny układ nerwowy niezwykle ważną rolę. Jednak jest najbardziej znany ze swojej funkcji jako nadajnika w sieci płyta końcowa silnika (płytka nerwowo-mięśniowa), gdzie pośredniczy w dobrowolnym skurczu mięśni szkieletowych.

Jego rola w Proces uczenia i Trening pamięci. Biorąc to pod uwagę, uważa się, że był on zaangażowany w powstanie Uczucie bólu i Utrzymując nasz rytm dnia i nocy, jak również na Kontrola funkcji motorycznych w mózgu jest zaangażowany. Ponadto acetylocholina działa nie tylko jako substancja przekaźnikowa w System nerwowy, ale także jako Hormon we krwi i jest tutaj w Regulacja tętna i ciśnienia krwi zaangażowany.

Wpływ acetylocholiny

Ponieważ acetylocholina jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych substancji przekaźnikowych w organizmie człowieka, jej wpływ na organizm jest bardzo rozległy. Zwłaszcza w swojej funkcji jako ważny neuroprzekaźnik spośród wszystkich głównych układów nerwowych, ACh ma różnorodne zadania. Na płytce nerwowo-mięśniowej służy między innymi do przekazywania pobudzenia z nerwów do mięśnia poprzez wiązanie się z nikotynowym receptorem acetylocholiny, co powoduje, że Skurcz mięśnia pochodzi.

Jest również istotną częścią przewodzenia wzbudzenia w autonomiczny układ nerwowy. Tutaj acetylocholina przekazuje impulsy z pierwszego do drugiego neuronu zarówno w przywspółczulny (Przywspółczulny układ nerwowy), tak dobrze jak współczujący System (Współczujący). Z drugiej strony w przypadku przywspółczulnego układu nerwowego odpowiada on również za połączenie drugiego neuronu z odpowiednim narządem docelowym. Wegetatywny lub autonomiczny układ nerwowy jest odpowiedzialny za wszystkie mimowolne funkcje narządów wewnętrznych. W szczególności dba o Ciebie przywspółczulny układ nerwowy Spoczynkowy metabolizm. W odniesieniu do działania acetylocholiny ostatecznie oznacza to spowolnienie akcji serca i ciśnienia krwi, zwężenie oskrzeli, pobudzenie trawienia i funkcje, takie jak zwiększone wydzielanie śliny i zwężenie źrenic.

Z drugiej strony w ośrodkowym układzie nerwowym jest ich wiele Funkcje poznawcze w połączeniu. Między innymi bierze udział w procesach uczenia się, kształtowaniu pamięci i prawdopodobnie także w rozwoju popędu. Wynika to z konsekwencji Choroba Alzheimera można zobaczyć, w którym to głównie tonie Neurony które wytwarza acetylocholina. Dodatkowo ACh jako hormon we krwi wpływa na nasz układ krążenia. Tutaj działa obniżająco na ciśnienie krwi, przede wszystkim poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych oddalonych od ciała.

Acetylocholina w sercu

Już w 1921 roku ustalono, że musi być obecna substancja chemiczna, która kontroluje drażnić przekazał impuls elektryczny do serca. Substancja ta była początkowo nazywana substancją błędną od nerwu, którego impuls pośredniczy. Później zmieniono jej nazwę na acetylocholinę, chemicznie poprawną. Plik Nerwu błędnego, wraz ze swoją substancją przekaźnikową, acetylocholiną, jest ważnym przedłużeniem przywspółczulnego układu nerwowego, który oprócz współczulnego układu nerwowego należy do układu wegetatywnego lub nerwowego. Odpowiada za kontrolowanie mimowolnych funkcji organizmu, takich jak trawienie. W szczególności nerwy przywspółczulne zapewniają spoczynkowy lub rekreacyjny metabolizm, między innymi wspierając w ten sposób trawienie. Sympatyczny tworzy przeciwnika.

Acetylocholina działa również relaksująco na serce. Rezultatem jest wolniejsze tętno i niższe ciśnienie krwi. Punkt dokowania odpowiedzialny za ACh to Receptor M2, tzw receptor muskarynowy. Korzystasz z tej wiedzy, biorąc udział Atropina opracowano lek, który blokuje ten receptor, a tym samym przeciwdziała działaniu przywspółczulnego układu nerwowego. Efekt ten nazywany jest parasympatyolitycznym. Atropina znajduje zastosowanie np. W medycynie ratunkowej. Inny wpływ acetylocholiny na układ krążenia, również zgodny z funkcją przywspółczulnego układu nerwowego, polega na Rozluźnienie mięśni naczyniowych dbać. Powoduje to również obniżenie ciśnienia krwi.

Synapsa

Synapsa jest neuronowym punktem połączenia między neuronem a inną komórką (zwykle innym neuronem, ale często także komórką mięśniową, czuciową lub gruczołową). Służą Transmisja i częściowo zmiana wzbudzeń, tak dobrze jak Przechowywanie informacji dostosowując strukturę synapsy. Ludzie mają około 100 bilionów synaps. Pojedynczy neuron może mieć do 200 000 synaps.

Transmisja sygnału elektrycznego z jednej synapsy do drugiej zwykle odbywa się chemicznie Neurotransmitery, także acetylocholina, która powinna służyć jako przykład. Jeśli sygnał elektryczny dotrze do synapsy neuronu A, prowadzi to do uwolnienia acetylocholiny z miejsc jej magazynowania w synapsie, pęcherzykach, w szczelina synaptyczna. Ma mikroskopijne rozmiary, tylko około 20 do 30 nanometrów szerokości. Następnie acetylocholina dyfunduje do synapsy neuronu B i dociera tutaj do specjalnych receptorów. To z kolei prowadzi do powstania impulsu elektrycznego w neuronie B, który jest następnie przekazywany dalej. Po krótkim czasie ACh jest rozkładany przez enzym acetylocholinoesterazę i staje się nieskuteczny. Jego składniki, cholina i kwas octowy, są następnie ponownie wchłaniane do synapsy neuronu A, dzięki czemu można ponownie utworzyć acetylocholinę.

Oprócz tych synaps chemicznych istnieją również synapsy elektrycznektóry z Kanały jonowe przez który jony i małe cząsteczki mogą przedostać się z jednej komórki do drugiej. Impuls elektryczny może być przesyłany bezpośrednio między dwoma lub więcej ogniwami.

Receptor acetylocholiny

Neuroprzekaźnik acetylocholina rozwija swoje działanie poprzez różne receptory wbudowane w błonę odpowiednich komórek. Ponieważ niektórzy z nich również nikotyna Po stymulacji są znane jako nikotynowe receptory acetylocholiny. Inną klasę receptorów acetylocholiny reprezentuje Trucizna muchomora (Muscarin) stymulowany Termin muskarynowy pochodzi od tego.

Muskarynowe receptory acetylocholiny

Muskarynowe receptory acetylocholiny (mAChR) należą do grupy Białko G. sprzężonych receptorów i można je podzielić na różne podtypy (izoformy), które są ponumerowane od M1 do M5. Plik M1 Izoforma znajduje się w mózgu, na przykład w ciele prążkowanym. Jest znany jako typ neuronowy. Plik M2 Izoforma znajduje się w sercu. Plik M3 mAChR osadza się na mięśniach gładkich naczyń krwionośnych i gruczołach, takich jak ślinianki i trzustka. Odpowiada również za wytwarzanie kwasu w komórkach okładzinowych żołądka. Zarówno M4, jak również M5 nie są jeszcze w pełni zbadane, ale obie występują w mózgu.

Receptory nikotynowe acetylocholiny

Nikotynowe receptory acetylocholiny (nAChR) znajdują się głównie na płyta końcowa silnika. Tutaj służą do przekazywania impulsów nerwowych do mięśni. NAChR znane są przede wszystkim w związku z chorobą Myasthenia gravis, w którym receptory nikotynowe są niszczone przez autoprzeciwciała, co ostatecznie prowadzi do zakłócenia pobudzenia mięśni.

Choroba Alzheimera

Choroba Alzheimera, znany od nazwiska Aloisa Alzheimera, który jako pierwszy go opisał, to tzw choroba neurodegeneracyjna. Występuje szczególnie u osób powyżej 65 roku życia i stopniowo narasta demencja wynik. Choroba Alzheimera opiera się na Zniszczenie komórek nerwowych z powodu odkładania się płytek z peptydów beta-amyloidowych w komórkach. Ta śmierć komórki jest znana jako Zanik mózgu. Szczególnie dotknięte są neurony wytwarzające acetylocholinę, co powoduje niedobór ACh w mózgu.

Ponieważ z tą substancją przekaźnikową związane są liczne zdolności i procesy poznawcze, w przebiegu choroby u pacjenta coraz częściej pojawiają się problemy behawioralne i niemożność uczestniczenia w czynnościach życia codziennego.

Ponieważ terapia przyczynowa nie jest dostępna do dziś, choroba staje się najlepsza z możliwych objawowy leczony. Odbywa się to głównie poprzez podawanie leków Inhibitory acetylocholinoesterazy jak galantamina lub rywastygmina, które hamują enzym rozkładający acetylocholinę. Skutkuje to wyższym stężeniem neuroprzekaźnika w mózgu. Ten sam efekt można również osiągnąć podając Białka prekursorowe osiągnięto ACh.

Nieaktywne prekursory białek, które są przekształcane do postaci aktywnej w wyniku rozszczepienia enzymatycznego, nazywane są białkami prekursorowymi. Białka prekursorowe acetylocholiny obejmują deanol i meklofenoksat.

Choroba Parkinsona

Plik Choroba Parkinsona (również idiopatyczny zespół Parkinsona, w skrócie IPS) jest jedną z chorób neurodegeneracyjnych. Główną cechą choroby są jej główne objawy, które Sztywność mięśni (Rygor), Siedzący tryb życia (Bradykinezja) Drżenie mięśni (drżenie) i Niestabilność postawy (Niestabilność postawy) obejmuje (patrz: Objawy choroby Parkinsona). Główną przyczyną tej poważnej choroby jest stopniowa śmierć komórek nerwowych tzw. Istoty czarnej, która znajduje się w śródmózgowiu. Ponieważ te komórki nerwowe są głównie odpowiedzialne za produkcję Dopamina są odpowiedzialne, w przebiegu choroby narasta niedobór dopaminy w strukturze mózgu, która jest niezbędna do ruchu Zwoje podstawy. Patrząc inaczej, można też mówić o nadmiarze innych neuroprzekaźników. Są to głównie noradrenalina i acetylocholina. W szczególności nadwaga acetylocholiny jest uważana za przyczynę głównych objawów choroby Parkinsona.

Plik Terapia choroby Parkinsona obejmuje głównie prezent leki dopaminergicznelek, który zwiększa ilość dopaminy w mózgu. Innym podejściem terapeutycznym, które jest obecnie rzadko stosowane z powodu poważnych skutków ubocznych, jest tak zwane podawanie Leki antycholinergiczne, zwane również parasympatholitykami. Są to substancje, które hamują efekt ACh poprzez hamowanie muskarynowych receptorów acetylocholiny. Może to zrekompensować brak równowagi w neuroprzekaźnikach. Często występujące skutki uboczne leków antycholinergicznych dotyczą głównie Ograniczenia zdolności poznawczych pacjentów Stany zagubienia, Halucynacje, zaburzenia snu, a także drobne skutki uboczne, takie jak Suchość w ustach.