Współczujący

Synonimy w szerszym znaczeniu

autonomiczny układ nerwowy, sympaticus

definicja

Współczulny układ nerwowy jest antagonistą przywspółczulnego układu nerwowego i - podobnie jak on - jest częścią wegetatywnego (także: autonomicznego) układu nerwowego.

Autonomiczny układ nerwowy jest ważny dla kontroli naszych narządów i gruczołów, nazywa się go autonomicznym, ponieważ nie możemy go arbitralnie kontrolować, działa „obok” bez naszej ciągłej świadomości (wystarczy pomyśleć o oddychaniu, trawieniu i Pocić się)

Do Współczujący Krótko mówiąc, można powiedzieć, że wyzwala wszystko, co wywołuje reakcję ucieczki (wtedy, setki lat temu, z powodu tygrysa w gęstwinie, dziś zamiast „ucieczki” jest to często stres lub panika z powodu bezpośredniego zbliżający się egzamin lub podobny). W wyniku zwiększonej aktywności współczulnej funkcje naszego organizmu zmieniają się w następujący sposób:

• szybsze bicie serca (wyższy Tętno i silniejszy skurcz)
• Rozszerzenie naczyń (aby więcej krwi mogło przepłynąć, ponieważ serce potrzebuje więcej tlenu, aby wykonać więcej pracy)
• szybszy oddech
• zwiększona potliwość
• wzrosła Ciśnienie krwi
• Rozszerzona źrenica
• zmniejszona aktywność przewodu pokarmowego
• zmniejszone oddawanie moczu (Powściągliwość)

Więc teraz stało się jasne CO sympatycznych wyzwalaczy, tak W JAKI SPOSÓB robi to i GDZIE w ciele wciąż wymaga wyjaśnienia.

Lokalizacja

Współczulny układ nerwowy nie powinien być traktowany jako pojedynczy „punkt” w ciele. Jest raczej rozprowadzana na dość dużej części ciała. Ma miejsce, w którym leży jego pochodzenie (tj. Komórki, które są rodzajem centrum dowodzenia) i rodzaj systemu szynowego (tj. Włókna, które emanują z komórek i zapewniają, że to, co rozkazuje "komórka" centrum dowodzenia, jest przekazywany do odbiorcy). Odbiorcą poleceń są narządy, na które oddziałuje układ współczulny (serce, płuca, przewód pokarmowy, naczynia krwionośne, oczy, gruczoły, skóra).

Układ współczulny to układ piersiowo-lędźwiowy, co oznacza, że ​​jego miejsca pochodzenia znajdują się w okolicy klatki piersiowej (klatka piersiowa (łac.) = Klatka piersiowa) oraz w okolicy lędźwiowej (lumbus (Łac.) = Schab) kłamie. Mianowicie w bocznym rogu rdzenia kręgowego. Pierwotne komórki to komórki nerwowe (neurony), które przesyłają swoje procesy komórek nerwowych (aksony) przekazujące informacje przez stacje pośrednie do narządów, które mają być kontrolowane.

Stacje pośrednie to tak zwane zwoje (ganglion (Łaciński) = węzeł). Tutaj znajdują się wielobiegunowe komórki nerwowe. Wielobiegunowość oznacza, że ​​zawierają one proces przekazywania informacji, akson i więcej niż 2 procesy odbioru informacji, dendryty.

W układzie współczulnym istnieją dwa rodzaje zwojów:

Zwoje przykręgowe (para = next to, czyli zwoje przy kręgosłupie), które w języku niemieckim nazywane są również granicznymi (zwojami)

zwoje przedkręgowe (przed = z przodu, czyli zwoje leżące przed kręgosłupem)

W tych komórkach nerwowych zwojowych informacja jest przenoszona z jednej komórki do drugiej, a następnie przekazywana do organu w jego aksonie. Informacja, którą przekazuje komórka nerwowa, jest przełączana tylko w jednym z dwóch typów zwojów wspomnianych powyżej, a nie w obu.

Kolejność, w jakiej informacje są kierowane, to:

Komórka pochodzenia w rdzeniu kręgowym (1) - wielobiegunowa komórka nerwowa w narządzie zwojowym (2)

mechanizm

Ale jaka jest informacja? W końcu komórka nie może mówić, ale musi użyć bodźców elektrycznych lub jakiejś substancji, aby wyjaśnić, czego „chce”. Ta substancja nazywana jest neuroprzekaźnikiem.

Neurotransmitery to przekaźniki chemiczne, które - jak sama nazwa wskazuje - mogą przekazywać informacje w różne miejsca, są więc swego rodzaju „posłańcami”. Rozróżnia się neuroprzekaźniki ekscytujące (pobudzające) i hamujące (hamujące).

Neuroprzekaźniki służą do przesyłania informacji chemicznych, podczas gdy potencjały elektryczne przebiegające przez komórkę i jej procesy (aksony i dendryty) służą do przesyłania informacji elektrycznych. Przekazywanie informacji chemicznych jest zawsze ważne, gdy informacje mają przechodzić z jednej komórki do drugiej, ponieważ między komórkami zawsze istnieje luka - choć stosunkowo niewielka - której nie można po prostu przeskoczyć.

Gdy linia elektryczna osiągnie „koniec” komórki, tj. Koniec aksonu, zapewnia uwolnienie pewnego typu neuroprzekaźnika z końca aksonu. Koniec aksonu, z którego jest zwolniony, nazywany jest presynapsą (przed = z przodu, czyli synapsa przed przerwą synpatyczną). Neuroprzekaźnik jest uwalniany do tzw. Szczeliny synaptycznej, która znajduje się pomiędzy komórką 1 (linia informacyjna) a komórką 2 (odbiór informacji), pomiędzy którymi ma być przełączany. Po uwolnieniu neuroprzekaźnik „migruje” (dyfunduje) przez przerwę synaptyczną do przedłużenia drugiej komórki, postsynapsy (Poczta = po, czyli synapsa za przerwą synaptyczną). Zawiera receptory, które są precyzyjnie zaprojektowane dla tego neuroprzekaźnika. Więc może się z tym związać. W wyniku jego wiązania w drugiej komórce generowany jest teraz potencjał elektryczny.

Gdy informacje są przełączane z jednej komórki do drugiej, kolejność typów informacji jest następująca:

elektrycznie do końca aksonu pierwszej komórki - chemicznie w szczelinie synaptycznej - elektrycznie od wiązania neuroprzekaźnika do drugiej komórki

Ze względu na wiązanie neuroprzekaźnika komórka 2 może reagować na dwa sposoby: albo jest pobudzona i generuje tzw. Potencjał czynnościowy, albo jest hamowana i maleje prawdopodobieństwo, że generuje potencjał czynnościowy i tym samym pobudza dalsze komórki. To, którą z dwóch dróg podąża komórka, zależy od typu neuroprzekaźnika i typu receptora.

Teraz możesz określić, co dzieje się w różnych „punktach przełączania” współczulnego układu nerwowego: Pierwsza komórka (pierwotna komórka) w rdzeniu kręgowym jest pobudzana przez wyższe ośrodki (np. Podwzgórze i pień mózgu). Pobudzenie trwa przez cały akson, aż do pierwszego punktu przełączania (jest to już w zwoju). Tam w wyniku przekazywanego wzbudzenia z presynapsy zostaje uwolniony neuroprzekaźnik acetylocholina. Acetylocholina dyfunduje przez szczelinę synaptyczną w kierunku synapsy drugiej komórki (postsynapsa) i wiąże się tam z odpowiednim receptorem. To wiązanie pobudza komórkę (ponieważ acetylocholina jest jednym z pobudzających neuroprzekaźników). Dokładnie tak, jak w pierwszej komórce, to wzbudzenie jest ponownie przekazywane przez komórkę i jej wypustki do biorcy: narząd. Tam - w wyniku podniecenia - z synapsy komórki 2 zostaje uwolniony kolejny neuroprzekaźnik - tym razem jest to noradrenalina. Ten neuroprzekaźnik działa następnie bezpośrednio na narząd.

Współczulny układ nerwowy współpracuje z dwoma różnymi neuroprzekaźnikami:

Pierwsza (komórka pochodzenia - komórka 2) to zawsze acetylocholina

Drugi (komórka 2 - narząd) to zawsze noradrenalina

efekt

Działanie współczulnego układu nerwowego zostało już wskazane powyżej i należy je tutaj ponownie podsumować w formie tabelarycznej:

oko	Rozszerzona źrenica
serce	Szybsze uderzenia (zwiększona częstotliwość i zwiększona siła skurczu)
płuco	Rozszerzenie dróg oddechowych
Ślinianki	Zmniejszone wydzielanie śliny
Skóra (w tym gruczoły potowe)	Zwiększone wydzielanie potu; Ułożenie włosów; Zwężenie naczyń krwionośnych (zimne ręce podekscytowane)
Przewód pokarmowy	Zmniejszona aktywność trawienna
Naczynia krwionośne (z wyłączeniem skóry i przewodu pokarmowego)	Rozszerzenie, aby umożliwić przepływ większej ilości krwi w czasie

Wpływ współczulnego układu nerwowego na serce

Układ współczulny zwiększa tętno, więc puls rośnie. Ponadto ma inny wpływ na serce, z których wszystkie zwiększają wydajność serca jako całości. Tak więc właściwości komórek mięśnia sercowego ulegają zmianie, dlatego tak się dzieje kontrakt silniejszy co oznacza, że ​​krew może być w konsekwencji pompowana z większą siłą. Wpływa również na właściwości elektryczne komórek nerwowych, które prowadzą do komórek mięśniowych.

W rezultacie wystarczy jeszcze mniejsza stymulacja, aby wywołać pełny skurcz komórek mięśnia sercowego i przyspieszyć przenoszenie wzbudzenia wzdłuż komórek nerwowych. Aby jednak komórka mięśniowa była w pełni sprawna, musi ona całkowicie się rozluźnić przez kilka milisekund między każdym indywidualnym skurczem. Czas też na całkowity relaks Okres refrakcji nazywana, jest skracana przez współczulny układ nerwowy. Współczulny układ nerwowy działa razem pobudzający, tj. dodatni dla tętna (Chronotropia), siła serca (Inotropia), przewodzenie wzbudzenia (Dromotropia), próg (Batmotropia) i relaks (Lusitropia).

Zwiększając te funkcje, serce może pompować więcej i szybciej krwi, która zaopatruje organizm w tlen. Współczulny układ nerwowy zapewnia, że ​​zwiększone zapotrzebowanie, zwłaszcza mózgu i mięśni, jest zawsze zaspokojone.

Wpływ na oko

Współczulny układ nerwowy również odgrywa decydującą rolę w źrenicy. Kiedy robi się ciemno, stymulowane są współczulne włókna nerwowe, które przyciągają oko. To tworzy mięsień, który otacza źrenicę jak pierścień, Mięsień źrenic rozszerzających zadzwonił, podekscytowany. On kontraktuje i W ten sposób źrenica rozszerza się. Im szersza źrenica, tym więcej światła może wpaść do oka i tym lepiej widzimy w warunkach, które już są słabe.

Ale współczulny układ nerwowy ma również wpływ na soczewkę oka. Tutaj warto dowiedzieć się trochę o anatomii oka. Soczewka jest zawieszona na włóknach. Te włókna są z kolei przyczepione do mięśnia zwanego Mięsień rzęskowy. On jest przez Przywspółczulny układ nerwowy, przeciwnik współczulnego układu nerwowego, podekscytowany, czyli doprowadzony do napięcia. Zaokrągla to soczewkę i możemy łatwo zobaczyć pobliskie obiekty. Z kolei sympatyczny rozluźnia mięśnie, co spłaszcza soczewkę i pozwala nam lepiej widzieć w oddali.

Wpływ współczulnego układu nerwowego na nerki

Aby w zrozumiały sposób wyjaśnić funkcję współczulnego układu nerwowego w nerkach, należy najpierw trochę omówić funkcję nerek. Są między innymi odpowiedzialni za Zachowanie równowagi wodno-solnej w organizmie. Bilans wodny ma bezpośredni wpływ na Ciśnienie krwico prowadzi nas do funkcji współczującej. Jak wspomniano powyżej, ciśnienie krwi jest wytwarzane przez współczulny układ nerwowy wzrosła. Z jednej strony środek współczulny działa bezpośrednio obkurczająco na naczynia, z drugiej zaś pobudza określone komórki nerek.

Te komórki produkują hormon Renin. Renina to pierwszy krok w długim łańcuchu zdarzeń, które kończą się syntezą hormonu Angiotensyna stojaki. Jeśli termin angiotensyna jest tłumaczony z języka greckiego, oznacza to coś w rodzaju „zwężania naczyń”. W rzeczywistości jest to najskuteczniejsza substancja, którą organizm może wytwarzać samodzielnie, do obkurczania naczyń krwionośnych. Im szczelniejsze naczynie, tym wyższe ciśnienie, które należy wytworzyć, aby umożliwić przepływ krwi. Oznacza to, że działanie układu współczulnego na nerki polega na podwyższeniu ciśnienia krwi. Na krótką metę jest to bardzo przydatny mechanizm. Niestety, w dzisiejszych czasach często jesteśmy zbyt długo poddawani zbyt silnemu stresowi, dlatego ten ostry stan podwyższonego ciśnienia krwi zmienia się w długotrwały. Powoduje to chroniczne wysokie ciśnienie krwi, które często trzeba leczyć lekami.

Zadania współczulnego układu nerwowego

Współczujący jest częścią autonomiczny układ nerwowy, układ nerwowy, który działa niezależnie od mózgu. Reprezentuje część aktywizującą, czyli reaguje w sytuacjach potencjalnie niebezpiecznych i dostosowuje wszystkie funkcje organizmu do ewentualnej walki. W dzisiejszych czasach ludzie rzadko wchodzą w sytuacje naprawdę zagrażające życiu. Niemniej jednak w grę wchodzi współczulny układ nerwowy i zawsze wtedy, gdy my zestresowany są.

Odpowiedzialny jest za to współczujący Serce bije szybciej wzrasta ciśnienie krwi, co zapewnia zwiększone ukrwienie. Nasze drogi oddechowe rozszerzają się, dzięki czemu możemy uzyskać więcej tlenu. Naczynia zaopatrujące jelito w krew są zwężane, aby krew była dostępna dla innych narządów, takich jak mózg, ponieważ trawienie odgrywa podrzędną rolę tylko w sytuacjach stresowych. Abyś mógł lepiej widzieć, plik Uczniowie szeroko. Jest też jeden zwiększona produkcja potu a rezerwy energii, takie jak złogi tłuszczu, są rozkładane, dzięki czemu substancje dostarczające energię, takie jak tłuszcze i węglowodany, mogą zostać wykorzystane w mięśniach.

Nadaktywny współczulny układ nerwowy

Nadreaktywny współczulny układ nerwowy może być przyczyną i objawem różnych chorób. Taka jest nadfunkcja w przypadku tzw Choroba Raynauda przyczyna, w przypadku Guz chromochłonny objaw. Jednak wpływ na organizm jest taki sam w obu sytuacjach, oczywiście zawsze w zakresie odchyleń, które mogą wystąpić w obrębie choroby. W niektórych przypadkach ciśnienie krwi wzrasta do tego stopnia, że ​​naczynia zamykają się całkowicie, a dotknięte obszary są powoli uzupełniane. Może być ogromny Pocenie się, niepokój, bezsenność, silne bóle głowy i problemy trawienne chodź. W zależności od choroby mogą wystąpić inne specyficzne objawy. Wszystko to wyjaśnia, dlaczego prawidłowa diagnoza niektórych chorób może być w konsekwencji bardzo trudna.

Zadania przywspółczulnego układu nerwowego jako przeciwnik

Przeciwieństwem aktywującej funkcji układu współczulnego jest przywspółczulny, który odpowiada za Regeneracja i trawienie odpowiedzialny za. Po wyjściu ze stresującej sytuacji nasz organizm ponownie się odpręża i zaczyna uzupełniać zapasy energii poprzez stymulację trawienia. Do naczynia do jelita rozszerzają się i znowu przepuszczają więcej niż tylko minimalną ilość krwi potrzebną do utrzymania jelit. Naczynia prowadzące z jelita do organizmu są również rozszerzone, dzięki czemu wszystkie wchłonięte składniki odżywcze mogą być bezpośrednio przetwarzane i przechowywane. Bicie serca zwalnia, spada ciśnienie krwi i Zmniejsza się średnica dróg oddechowych. Układy współczulny i przywspółczulny mogą działać równolegle tylko w ograniczonym zakresie. To, które z nich jest potrzebne, zależy głównie od naszego środowiska i naszych osobistych odczuć.

Więcej informacji można znaleźć tutaj: Przywspółczulny układ nerwowy