Wirusowe zapalenie wątroby typu C.

Synonimy w najszerszym znaczeniu

Zapalenie wątroby, zapalenie miąższu wątroby typu C, ostre i przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C, wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), żółtaczka zakaźna wirusa typu C, zapalenie wątroby typu non-A-non-B (NANB), poprzetoczeniowe zapalenie wątroby

definicja

Wirusowe zapalenie wątroby typu C to zapalenie wątroby wywołane wirusem zapalenia wątroby typu C i najczęściej przenoszone przez krew i produkty krwiopochodne (pozaszpitalne). W porównaniu do wirusowego zapalenia wątroby typu A i B, ta zgłaszana postać wirusowego zapalenia wątroby staje się szczególnie często przewlekła, nawet w 80% przypadków.

Pacjent z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C ma większe ryzyko marskości wątroby i / lub raka wątroby (rak wątrobowokomórkowy, rak wątrobowokomórkowy, HCC). Leczenie przewlekłego zapalenia wątroby typu C jest możliwe poprzez terapię przeciwwirusową interferonem, ale niestety nie zawsze jest to skuteczne. Profilaktyka wirusowego zapalenia wątroby typu C przez szczepienia nie jest obecnie możliwa.

Objawy

Przegląd objawów choroby zapalenia wątroby typu C:

• Brak objawów (do 75% przypadków)

• Ostra infekcja:

  • zmęczenie

  • Wyczerpanie

  • Lekka gorączka

  • Ból stawu

  • ból głowy

  • Nudności, utrata apetytu

  • Ból w prawej górnej części brzucha (poniżej łuku żebrowego)

  • Żółtaczka

• Przewlekła infekcja:

  • Żółtaczka

  • Zmęczenie, osłabienie

  • Ból stawu

  • Utrata apetytu

  • Ból w górnej prawej części brzucha

  • Nowa skłonność do siniaków

  • Zapalenie naczyń krwionośnych

  • swędzący

Ostre zapalenie wątroby typu C przebiega bezobjawowo (bezobjawowo) w 75% przypadków. Jednak bezobjawowe ostre zapalenie wątroby typu C bardzo często przechodzi w stan przewlekły.

Tylko 25% zakażonych wykazuje niespecyficzne dolegliwości, takie jak zmęczenie, wyczerpanie, nudności, wymioty lub ból w prawej górnej części brzucha. U około 25% pacjentów objawowych występuje również żółte przebarwienie skóry (żółtaczka), oczu (terus twardzinowy) lub błon śluzowych. Możliwe jest również ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca. Jednak w ostrym objawowym zapaleniu wątroby typu C 50% pacjentów goi się całkowicie.

W większości przypadków (80%) rozwija się ostra infekcja wirusem zapalenia wątroby typu C, która wiąże się ze zmęczeniem, zmniejszoną wydolnością, utratą apetytu, bólem stawów, biegunką i bólem wątroby (pod prawym łukiem żebrowym). Niektórzy pacjenci odczuwają również swędzenie, suchość skóry lub błony śluzowej jamy ustnej oraz choroby nerek lub tarczycy. Ponadto przewlekłe zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C może prowadzić do zwiększonego lęku i depresji.

Mężczyźni czasami skarżą się również na powiększenie piersi (ginekomastia) i zmniejszenie wielkości jąder (Zanik jąder) i zmniejszenie owłosienia na brzuchu (Łysa głowa) oraz w okolicy łonowej. Z drugiej strony u pacjentek z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu C zaburzenia miesiączkowania i brak miesiączki (Brak menstruacji) chodź.

Jednak te przewlekłe dolegliwości pojawiają się zwykle dopiero wiele lat po zakażeniu.

Konsekwencją przewlekłego zapalenia wątroby typu C jest rozwój marskości wątroby, która prowadzi do zniszczenia komórek wątroby i nadmiernego tworzenia się tkanki łącznej (Zwłóknienie) pochodzi. Wątroba nie może już wykonywać swoich normalnych zadań. Na przykład tworzenie się czynników krzepnięcia jest ograniczone, tak że może wystąpić krwawienie. Ponadto może dojść do rozwoju śpiączki wątrobowej (encefalopatii wątrobowej) w wyniku braku funkcji detoksykacji wątroby.

Marskość wątroby może ostatecznie prowadzić do niewydolności wątroby, tj. Całkowitej utraty czynności wątroby lub do rozwoju raka wątroby (np. Raka wątrobowokomórkowego / HCC).

przyczyny

W zdecydowanej większości przypadków przyczyną zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C jest przenoszenie wirusa przez kontakt z krwią. Z jednej strony podważane są słabe standardy higieny tatuaży, kolczyków czy używania strzykawek i igieł (szczególnie na scenie narkotykowej), z drugiej strony kwestionowane są produkty krwiopochodne (transfuzje krwi), przeszczepy narządów czy przemywanie krwi (dializa). Możliwa jest również transmisja przez zranienia igłą lub inny kontakt krwi między osobami zakażonymi wirusem zapalenia wątroby typu C a personelem medycznym. Istnieje również niskie ryzyko rezydualne przeniesienia wirusa przez nasienie lub mleko matki od osoby zakażonej wirusem zapalenia wątroby typu C.

Przenoszenie wirusa z zakażonej kobiety ciężarnej na nienarodzone dziecko wynosi około 5% w przypadku normalnego, wolnego od powikłań porodu.

Po zakażeniu wirus namnaża się w komórkach wątroby, a następnie jest uwalniany do krwi. W rezultacie wirus może następnie rozprzestrzeniać się i rozmnażać w ciele noworodka bez kontroli.

Przeczytaj więcej na: Przyczyny zapalenia wątroby typu C.

Patogen i przenoszenie

Patogen zapalenia wątroby typu C należy do rodziny Flaviviridae i jest wirusem RNA. Istnieje 6 różnych podgrup wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV). W Niemczech najczęściej występują typy 1,2,3. Z drugiej strony w Afryce częściej występuje typ 4. Główna różnica między tymi podtypami polega na ich odpowiedzi na terapię interferonem. Typy 2 i 3 lepiej reagują na tę terapię niż inne.
Ludzie są jedynym możliwym nosicielem HCV, tj. tylko ludzie otrzymują wirusa. Nie zawsze można prześledzić ścieżki transmisji.
Jednak osoby, które mają częsty kontakt z krwią i produktami krwiopochodnymi, należą do największej grupy ryzyka. Należą do nich osoby wymagające transfuzji, dializ, i.v. Osoby uzależnione od narkotyków, osoby, które doznały ukłucia igłą, takie jak tatuaże i kolczyki na zanieczyszczonych narzędziach, lub personel medyczny, który nieostrożnie obchodzi się z krwią zakażonych osób. W bardzo rzadkich przypadkach opisano przenoszenie drogą płciową.
Szacuje się, że przenoszenie wirusa z matki na dziecko wynosi około 5% podczas normalnego porodu.

Przeczytaj więcej na ten temat: Przyczyny zapalenia wątroby typu C.

Genotypy

Wirus zapalenia wątroby typu C jest wirusem RNA, którego 6 genotypów zostało dotychczas zidentyfikowanych. Ponadto wirus zapalenia wątroby typu C można podzielić na około 100 podtypów. Poszczególne genotypy wykazują różnice w składzie genetycznym. Znane są genotypy 1a, 1b, 2a, 2b, 3a, 3b, 4, 5 i 6. W Europie i Ameryce Północnej występują w szczególności genotypy 1-3, w Niemczech udział genotypu 1 wynosi prawie 80%. Genotyp 4 występuje głównie w Afryce.

Co oznaczają różne genotypy?

Różne genotypy opierają się na różnicy w składzie genetycznym. Dlatego różne genotypy mają różne cechy w odpowiedzi na różne leki. Na przykład genotyp 1b jest bardziej oporny na terapię interferonem niż inne typy. Genotyp wirusa zapalenia wątroby typu C determinuje rodzaj i czas trwania terapii. Ponadto niektóre genotypy są bardziej agresywne niż inne. Typy 1 i 3 są związane z cięższymi uszkodzeniami i zwiększonym ryzykiem marskości wątroby i raka wątroby. Jeśli zostałeś zakażony określonym genotypem wirusowego zapalenia wątroby typu C, zakażenie innym genotypem jest nadal możliwe.

infekcja

Wirus zapalenia wątroby typu C jest zwykle zakażany przez kontakt z krwią. Jeśli zakażona krew - nawet niewielka ilość, np. Z już używanej strzykawki, jest wystarczająca - dostanie się do krwiobiegu osoby zdrowej, infekcja jest bardzo prawdopodobna. Ryzyko zakażenia produktami krwiopochodnymi (np. W ramach transfuzji) lub przeszczepem narządów jest obecnie niezwykle niskie dzięki bardzo dobrym testom. Transmisja poprzez kontakt seksualny iz matki na dziecko jest również możliwa, ale często odgrywa podrzędną rolę. Większość infekcji występuje w środowisku narkotykowym lub u tatuażystów i piercerów.

Więcej informacji na ten temat można znaleźć pod adresem: Droga przenoszenia lub zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.

Droga przenoszenia wirusa zapalenia wątroby typu C.

Wirus zapalenia wątroby typu C przenoszony jest przez krew; nazywa się to drogą pozajelitową. Wrażliwe grupy ludzi to dożylni narkomani, którzy dzielą strzykawki z innymi narkomanami. Możesz również zarazić się wirusowym zapaleniem wątroby typu C, jeśli zażywasz narkotyki przez nos, jeśli dzielisz rurkę aspiracyjną z innymi osobami. W przypadku ukłucia lub skaleczenia personel medyczny może np. zakażonych na sali operacyjnej ryzyko wynosi od jednego do trzech procent, jeśli dany pacjent ma zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C.

W przeszłości wiele zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C było przenoszonych przez transfuzję krwi, zwłaszcza pacjenci z wrodzonymi zaburzeniami krwotocznymi (hemofilia) lub innymi chorobami wymagającymi częstych transfuzji, dlatego też rozwinęło się zapalenie wątroby typu C. Lepsze testowanie konserw zwiększa ryzyko zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C przez transfuzję krwi wynosi obecnie tylko 1: 1 milion. Wirusowe zapalenie wątroby typu C może być również przenoszone przez stosunek płciowy, ale rzadko. W przypadku stosunku odbytu bez zabezpieczenia ryzyko uszkodzenia błon śluzowych jest wyższe, a ryzyko infekcji większe niż w przypadku stosunku pochwowego. Przeniesienie wirusowego zapalenia wątroby typu C z chorej matki na nienarodzone dziecko jest również możliwe, jeśli matka ma wysokie miano wirusa we krwi. Aż w 45% wszystkich przypadków nie można ustalić przyczyny zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.

Przeczytaj więcej na ten temat: Droga przenoszenia lub zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.

Czy możesz zarazić się wirusem zapalenia wątroby typu C z tatuażu?

Podczas tatuowania barwnik wprowadzany jest do drugiej warstwy skóry za pomocą igły (maszynka do tatuażu). Tutaj można go na stałe osadzić, dzięki czemu tatuaż pozostaje widoczny. Zabieg ten uszkadza małe naczynia krwionośne, więc igła wchodzi w kontakt z krwią osoby wytatuowanej. Jeśli tatuażysta pracuje ze złymi standardami higienicznymi, na przykład jeśli instrumenty są niedostatecznie wysterylizowane, krew od jednej osoby z tatuażem może dostać się pod skórę następnej. Możliwe jest zatem przeniesienie wirusa zapalenia wątroby typu C podczas wykonywania tatuażu, ale tylko wtedy, gdy praca jest wykonywana w złych warunkach higienicznych i przy użyciu niesterylnych igieł.

Czy możesz zachorować na transfuzję krwi?

W przeszłości ryzyko rozwoju zapalenia wątroby typu C po transfuzji krwi wynosiło prawie 4%, ale nowoczesne metody badań krwi zmniejszyły to ryzyko do 1: 200 000.

Częstotliwości

Na całym świecie około 3% populacji jest przewlekle zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C, tak jest w Niemczech Zanieczyszczenie 0,5%. Oznacza to, że w Niemczech jest około 400 000 zarażonych osób. Każdego roku pojawia się około 5000 nowych chorób. Wszyscy powinni o tym wspomnieć Uzależniony od narkotyków (dożylne podawanie leków) w Niemczech 80% to nosiciele HCV.

Choroba staje się przewlekła u 50 do 80% zakażonych. Przy 30% daje to średnio po 20-30 latach Marskość wątroby a marskość wątroby może rozwinąć się u około 5% chorych Rak wątrobowokomórkowy (rak wątrobowokomórkowy/HCC) rozwijać się.

okres wylęgania

Okres inkubacji zapalenia wątroby typu C jest stosunkowo zmienny. Ostre zapalenie wątroby z wyżej wymienionymi objawami i wzrostem wartości wątroby występuje u około 25% zakażonych osób średnio po 6-7 tygodniach. Okres inkubacji może trwać zaledwie dwa tygodnie lub rozciągać się na sześć miesięcy. Problem polega na tym, że w wielu przypadkach zapalenie wątroby typu C nie daje żadnych objawów. 75% zarażonych osób nie zauważa choroby nawet po upływie maksymalnego okresu inkubacji wynoszącego sześć miesięcy, ponieważ nie wykazują żadnych objawów choroby. Wątroba jest nadal uszkodzona.

Przeczytaj więcej na ten temat: Objawy zapalenia wątroby typu C.

diagnoza

Ponieważ często nie ma odpowiednich objawów, podwyższone wartości wątroby nierzadko są zauważalne tylko podczas rutynowego badania. Następnie lekarz zleca dalszą diagnostykę, aby wykluczyć wirusowe zapalenie wątroby.

W przypadku diagnostyki wirusowego zapalenia wątroby typu C obejmuje to poszukiwanie przeciwciał, przy czym tworzenie przeciwciał anty-HCV rozpoczyna się najwcześniej po 4-6 tygodniach. Ponadto przeciwciała mogą być fałszywie dodatnie, zwłaszcza w przypadku marskości wątroby lub alkoholowego zapalenia wątroby.
Oznaczenie RNA wirusa zapalenia wątroby typu C metodą PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy) jest częścią dowodu zakażenia.
Dodatnie miano przeciwciał anty-HCV w przypadku HCV-RNA (genomu wirusa) mierzone kilkakrotnie ujemnie w ciągu około 3 miesięcy wskazuje, że wirusowe zapalenie wątroby typu C przeszło, ale zostało wyleczone.
W przeciwieństwie do wirusowego zapalenia wątroby typu A / B, wartości wątrobowe (transaminazy) we krwi nierzadko są niezależne od ciężkości lub stadium zapalenia wątroby i dlatego nie mogą służyć jako wiarygodny marker faktycznego przebiegu choroby. Do oceny przebiegu choroby odpowiednia jest próbka tkanki wątroby (biopsja wątroby).

Więcej informacji na temat ogólnej diagnostyki zapalenia wątroby można znaleźć na naszej stronie internetowej: Zapalenie wątroby typu B.

Test zapalenia wątroby typu C.

Test na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C przeprowadza się na próbce krwi.
Przeprowadzany jest tak zwany test przesiewowy HCV ELISA, który sprawdza, czy we krwi znajdują się przeciwciała przeciwko wirusowi, czy nie. Jeśli wynik tego testu wyszukiwania jest pozytywny, w celu potwierdzenia przeprowadza się kolejny test, tzw. Immunoblot HCV. Jeśli to również jest pozytywne, można założyć infekcję wirusem zapalenia wątroby typu C. Jednak testy te nie pozwalają na rozróżnienie, czy infekcja jest ostra, przewlekła czy wyleczona. Dalsze testy mogą określić, jak wysokie jest miano wirusa we krwi (tj. Jak aktywna jest infekcja) i który genotyp wirusa spowodował infekcję ”.
Badanie w kierunku zapalenia wątroby typu C można wykonać u lekarza rodzinnego, na oddziale zdrowia lub w specjalnych ośrodkach badawczych (utworzonych np. Dla pacjentów regularnie zażywających narkotyki).

Więcej na ten temat: Test zapalenia wątroby typu C. i Szybki test zapalenia wątroby typu C.

Jakie przeciwciała można wykryć we krwi w przypadku zapalenia wątroby typu C?

Organizm wytwarza przeciwciała anty-HCV, które są skierowane bezpośrednio przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C. Te przeciwciała można wykryć we krwi od jednego do pięciu miesięcy po wystąpieniu choroby i występują jako przeciwciała z grup IgM i IgG.

Jednak ta klasyfikacja nie ma (jeszcze) znaczenia klinicznego. W przypadku przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C możliwe jest również, że autoreaktywne przeciwciała skierowane przeciwko własnym składnikom organizmu, np. ANA (przeciwciała przeciwjądrowe) i anty-LKM1.

Przeczytaj więcej na ten temat: przeciwciało

Kto ponosi koszty?

Badanie na wirusowe zapalenie wątroby typu C jest objęte ustawowym ubezpieczeniem zdrowotnym, jeśli istnieje szczególne podejrzenie infekcji. Oznacza to, że albo masz objawy, które mogą być związane z zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C, że należysz do grupy ryzyka (np. Zażywanie narkotyków dożylnie, osoby świadczące usługi seksualne) lub że miało miejsce określone zdarzenie (np. Stosunek płciowy bez zabezpieczenia z osobą zakażoną). W specjalnie utworzonych ośrodkach testowych dla osób z grup ryzyka test jest zazwyczaj bezpłatny, w przeciwnym razie można spodziewać się kosztów w wysokości 20-30 €. W zależności od zakresu usług świadczonych przez firmę ubezpieczeniową, badanie może być również opłacone domyślnie; można o to poprosić firmę ubezpieczeniową. Więcej informacji może udzielić lekarz, który chciałby przeprowadzić badanie.

Jak szybko otrzymam wynik?

Uzyskanie wyniku po pobraniu krwi do testu na wirusowe zapalenie wątroby typu C zajmuje około 1-2 dni. Jeśli test jest np. wykonywany podczas pobytu w szpitalu może być trochę szybszy. W przypadku lekarza rezydenta czasami może to potrwać nieco dłużej, w zależności od laboratorium, z którym ten lekarz współpracuje. Wynik testu na zapalenie wątroby typu C jest pozytywny nie wcześniej niż sześć tygodni po zakażeniu. Jeśli wynik testu jest ujemny po sześciu miesiącach od podejrzenia zakażenia, można wykluczyć infekcję.

Komplikacje

Marskość wątroby

Około 80% wszystkich zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C w wieku dorosłym to zakażenia przewlekłe, które na początku choroby nie powodują żadnych objawów i dlatego są wykrywane późno. Wirus zapalenia wątroby typu C ma szkodliwy wpływ na komórki wątroby i naraża je na chroniczny „stres”. Dlatego w ciągu 20 lat komórki wątroby 20% tych pacjentów są tak poważnie uszkodzone, że rozwija się marskość wątroby. Komórki wątroby reagują na stałą obecność wirusa zapalenia wątroby typu C tworzeniem nowej tkanki łącznej, przypominającej blizny. Ponadto dochodzi do guzkowej przebudowy struktury wątroby. Marskość wątroby jest nieuleczalna i jest częstym końcowym etapem wielu chorób wątroby.

Przeczytaj więcej na ten temat: Marskość wątroby

Rak wątroby

Trwające uszkodzenie komórek wątroby przez wirus zapalenia wątroby typu C prowadzi, jak wyjaśniono powyżej, do marskości wątroby. Marskość wątroby może przekształcić się w raka wątroby, który lekarze nazywają rakiem wątrobowokomórkowym (HCC). Każdego roku u około dwóch do pięciu procent pacjentów z marskością wątroby rozwija się rak wątroby. Pacjenci z czynnikami ryzyka oprócz zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C są narażeni na zwiększone ryzyko. Czynniki obejmują spożycie alkoholu, stłuszczenie wątroby i zakażenie innym wirusem zapalenia wątroby.

Przeczytaj więcej na ten temat: Rak wątroby

terapia

Zasadniczo możliwe jest wyleczenie infekcji wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV); leczenie jest wyłącznie lecznicze. Chociaż w większości przypadków może nastąpić całkowite wyleczenie, nie zawsze tak jest.

Celem leczenia zapalenia wątroby typu C jest zawsze zahamowanie namnażania się wirusa w organizmie pacjenta. Jednak podejścia terapeutyczne różnią się w zależności od typu wirusa (genotyp) i scena (ostry/chroniczny) od siebie nawzajem.

Ostre zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C jest leczone tak zwanym peginterferonem alfa, który stymuluje komórki odpornościowe (limfocyty T) do wywołania reakcji obronnej przeciwko wirusowi. Jeśli lek ten jest przyjmowany co tydzień przez około 24 tygodnie, ponad 95% pacjentów jest uwolnionych od wiremii. Jeżeli po 6 miesiącach od zakończenia terapii nie można już wykryć materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV-RNA), pacjenta uznaje się za wyleczonego.

W przypadku przewlekłej infekcji wirusem zapalenia wątroby typu C stosuje się terapie skojarzone. Pacjent z jednej strony codziennie otrzymuje lek (tabletkę) rybawirynę, która zapobiega namnażaniu się materiału genetycznego wirusa zapalenia wątroby typu C, az drugiej tzw. Pacjent raz w tygodniu w postaci strzykawki. Oprócz rybawiryny i pegylowanego interferonu alfa, niektórzy pacjenci otrzymują potrójną terapię (Terapia potrójna), czyli podanie innego leku. Ten trzeci lek nazywany jest inhibitorem proteazy. Zapobiega to szkodliwej funkcji rozdzielaczy białek wirusa (peptydazy).

Czas trwania terapii jest ważony indywidualnie i wynosi od 18 do 24 miesięcy w zależności od odpowiedzi na terapię.

Oprócz właściwości zabijania wirusów, wszystkie te leki mogą mieć również wiele skutków ubocznych, takich jak powodować objawy grypopodobne (dreszcze, gorączka), wypadanie włosów, reakcje skórne, dysfunkcje tarczycy, zmęczenie i objawy neurologiczne (depresja, lęk, agresja). Ponadto czerwone krwinki mogą ulec zniszczeniu (hemoliza), a białe krwinki (leukocytopenia) i płytki krwi (trombocytopenia) zmniejszone. Konsekwencją jest zwiększona podatność na infekcje i krwawienia, a także zmęczenie i apatia.

Właśnie ze względu na liczne i często występujące skutki uboczne, prawdopodobnie istniejące wcześniej lub towarzyszące choroby oraz silne interakcje między lekami przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu C a innymi lekami, należy podjąć decyzję za lub przeciw terapii lekami Rybawiryna, pegylowany interferon alfa i jeden Inhibitor proteazy być traktowane indywidualnie.

Lek

Interferon Alpha jest wytwarzany przez organizm Substancja posłańca, aktywowane są komórki odpornościowe obrony przed wirusem (limfocyty). Jednakże, ponieważ aktywność limfocytów jest zwykle niewystarczająca, aby powstrzymać zapalenie wątroby typu C, terapeutycznie dodaje się interferon alfa w celu zwiększenia aktywności do wystarczającego poziomu. Ponieważ interferon alfa jest bardzo szybko wydalany przez organizm przez nerki (połowa substancji w ciągu 4 godzin (Okres półtrwania w osoczu 4 godz), substancja czynna jest wysyłana do Glikol polietylenowy (PEG) związane, co 10-krotnie spowalnia jego wydalanie. Możliwe jest teraz cotygodniowe podawanie (za pomocą strzykawki).

Rybawiryna jest tzw Analog nukleozydów. Oznacza to, że jego budowa chemiczna jest budulcem materiału genetycznego (DNA i RNA) - w tym przypadku Guanozyna - tak podobne, że komórki chcą wbudować go w dziedziczną nić zamiast normalnego bloku budulcowego. Korzyść terapeutyczną tłumaczy się faktem, że jest ona tak obca dla rzeczywistego bloku budulcowego, że rybawiryna blokuje narzędzia inżynierii genetycznej (polimerazy), a tym samym hamuje reprodukcję wirusowego materiału genetycznego. Nazywa się to efektem hamowania reprodukcji wirostatyczny. Do pewnego stopnia wpływa to również na układ odpornościowy. Terapia skojarzona z pegylowany interferon alfa i Rybawiryna jest dziś standardem. W niektórych przypadkach podaje się również tak zwany inhibitor proteazy, który ma hamować enzymy rozszczepiające białka wirusa.

Dalsze leki przeciwwirusowe, na przykład mające na celu usunięcie wirusa z ludzkiego genomu lub uczynienie go nieczytelnym, są obecnie opracowywane i obiecują mniej skutków ubocznych ze zwiększoną szansą na wyleczenie.

Nowe leki na wirusowe zapalenie wątroby typu C.

Jeszcze kilka lat temu standardową terapią zapalenia wątroby typu C było podawanie pegylowanego interferonu alfa z rybawiryną. Ta kombinacja musiała być podawana przez wiele miesięcy i, w zależności od genotypu, osiągała wskaźnik wyleczenia 70-80%. Obecnie są dostępne nowe leki, które mogą skutecznie zapobiegać namnażaniu się wirusa w komórkach wątroby. Nowe leki obejmują:

• Inhibitory proteazy: powstrzymują rozkład białek wirusa zapalenia wątroby typu C na efektywne białka wirusa. Należą do nich symeprewir, parytaprewir, grazoprewir, glekaprewir i woksylaprewir.

• Inhibitory polimerazy, NS5A i cyklofiliny: powstrzymują kopiowanie i składanie genomu wirusa. Należą do nich sofosbuwir, dazabuwir, daklataswir, ledipaswir, ombitaswir, welpataswir, elbaswir i pibrentaswir.

Leki te są często podawane w skojarzeniach, aby zwalczać wirusa zapalenia wątroby typu C tak skutecznie, jak to możliwe.

Przeczytaj więcej na ten temat: Leki na wirusowe zapalenie wątroby typu C.

Jak skuteczne są te leki?

Podczas gdy wcześniej udało się osiągnąć tylko odsetek wyleczeń 70-80% nawet przy długim czasie trwania terapii, nowe leki przeciw WZW C są bardzo skuteczne, ponieważ ponad 90% zakażonych pacjentów można wyleczyć, a nawet sześć miesięcy po zakończeniu terapii nie choruje na WZW typu C. Więcej wirusów we krwi. Nowe leki przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu C można również podawać przez krótszy okres czasu niż starsze leki (zwykle około trzech miesięcy) i mają mniej skutków ubocznych. Od 2016 roku wszystkie genotypy można leczyć nowymi lekami.

Koszt nowych leków

Dokładne informacje o kosztach są trudne do znalezienia. Pewne jest to, że nowe leki są bardzo drogie i że trzymiesięczna terapia może łatwo kosztować w przedziale pięciocyfrowym, a sześciomiesięczna w przedziale sześciocyfrowym. Według Spiegel-Online, firmy ubezpieczeń zdrowotnych uzgodniły cenę 43 500 euro za trzymiesięczną terapię z producentem Sofosbuvir w 2015 roku,

szczepionka

Jak dotąd nie ma zatwierdzonej szczepionki przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C.

Jedyną ochroną przed zakażeniem wirusem jest Unikaj kontaktu krwi z osobami zakażonymi wirusem zapalenia wątroby typu C.. Ponadto nie ma środków zapobiegających zakażeniu po ewentualnym kontakcie z patogenem (profilaktyka poekspozycyjna).

Jednak w ostatnich latach przeprowadzono wiele badań nad możliwym szczepieniem przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Sytuacja badania jest obecnie w pierwszej fazie, chociaż dwuczęściowe szczepienie przyniosło jak dotąd dobre wyniki, tj. Silną odpowiedź immunologiczną przeciwko wirusowi.

Przeczytaj więcej na ten temat: Szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C.

Dlaczego nie można zaszczepić się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C?

Chociaż opracowywanie szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C było badane od dawna, żadna szczepionka nie została jeszcze wprowadzona na rynek. Wirus zapalenia wątroby typu C jest genetycznie względnie zmienny i elastycznie reaguje na ludzki układ odpornościowy, dlatego znalezienie odpowiedniej szczepionki jest trudne.

Czy można wyleczyć zapalenie wątroby typu C?

Większość osób zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C można wyleczyć w ramach terapii skojarzonej z pegylowanym interferonem alfa, rybawiryną i opcjonalnie inhibitorem proteazy. W zależności od podtypu wirusa (Genotyp 2 i 3 mieć bardziej korzystne rokowania Typ 1 i 4 wymagają dłuższej terapii i nadal mają mniejsze szanse na wyleczenie) oraz jak wcześnie wykryto infekcję i rozpoczęto terapię, ale przede wszystkim, w zależności od innego stanu pacjenta (wiek, inne choroby), szanse wyzdrowienia są bardzo zróżnicowane. W najgorszym przypadku mogą być mniejsze niż 40%, ale w najkorzystniejszym mogą przekraczać 80%.

Podsumowując, można powiedzieć, że na podstawie obecnego stanu badań możliwe jest całkowite wyleczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C, nawet ogólnie prawdopodobne, ale nie można go zagwarantować.

Jaka jest oczekiwana długość życia?

Przewidywanie średniej długości życia w wirusowym zapaleniu wątroby typu C jest trudne. Około jednej czwartej infekcji jest ostrych i powoduje objawy, w wielu przypadkach choroba jest łagodna i po prostu goi, ale w niektórych przypadkach pacjenci są ciężko chorzy i mogą umrzeć z powodu niewydolności wątroby. Pozostałe trzy czwarte zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C ma charakter przewlekły i na początku nie daje objawów. Może to prowadzić do marskości wątroby i raka wątroby. Przebieg przewlekłego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C jest trudny do przewidzenia, ponieważ wzrost wartości wątroby pozwala jedynie na ograniczone wnioski na temat zakresu zmian strukturalnych i uszkodzenia wątroby.

Pij zapalenie wątroby typu C i alkohol

Picie alkoholu ma negatywny wpływ na zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C. Z jednej strony picie alkoholu zwiększa ryzyko wystąpienia marskości lub raka wątroby. Z drugiej strony pogarsza przebieg zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C. Badania wykazały, że pacjenci zakażeni wirusem, którzy całkowicie powstrzymują się od alkoholu, mają łatwiejszy przebieg. Dalsze badania wskazują, że spożywanie alkoholu ma również negatywny wpływ na terapię, ponieważ osłabia działanie interferonu, który w wielu przypadkach jest stosowany w leczeniu zapalenia wątroby typu C.

Czy możesz karmić piersią z wirusowym zapaleniem wątroby typu C?

Na to pytanie nie można odpowiedzieć ogólnie, ale decyzję należy podjąć indywidualnie dla każdego przypadku. Materiał genetyczny wirusa zapalenia wątroby typu C, RNA, został udowodniony w badaniach na mleku matki. Obecna sytuacja w zakresie danych nie może wykluczyć możliwości zakażenia noworodków matek z wirusem zapalenia wątroby typu C podczas karmienia piersią. Jednak przeniesienie karmienia piersią jest mało prawdopodobne, jeśli nie będziesz karmić piersią, jeśli sutki są objęte stanem zapalnym i / lub krwawią. Mimo to nie ma ogólnych zaleceń dotyczących karmienia tych dzieci piersią. Rodzice dotknięci chorobą powinni zostać poinformowani przez ginekologów i pediatrów o odpowiednim ryzyku. Ryzyko to może się różnić w zależności od ciężkości zakażenia u matki i terapii.